Johan Haanstra & Jikke van de Waal

Mensen, daar draait het allemaal om in het werk van keramiste Jikke van de Waal- Bijma. ​Mensen uit andere culturen inspireren haar. De huid van de objecten is bij haar werk erg belangrijk. De huid van de menselijke vorm maar ook de mens zelf in al zijn hoedanigheden en verschijningsvormen.

Het moeilijkste daarbij is om het idee al of niet te kunnen verwezenlijken met de technische mogelijkheden die het materiaal biedt. Er moet altijd rekening worden gehouden met de beperkingen van het materiaal. De wankele positie van het individu binnen een groep laat ze zien, maar ook de trots en de onafhankelijkheid. Menselijke figuren blijven haar boeien. De voortdurende fascinatie voor de menselijke gestalte en hun relatie onderling. Ze laat in haar werk zien hoe een mens in de wereld staat. In de meest denkbare verschijningsvormen.

Johan Haanstra (1914-1991) is opgeleid aan de Rijksacademie van Beeldende kunsten in Amsterdam. Haanstra vestigde zich na zijn academietijd in Enschede.

Haanstra was medeoprichter van de Nieuwe Groep, waartoe ook zijn vader en zijn broer Folkert jr, hoorden. In 1950 werd Johan Haanstra docent aan de AKI te Enschede, alwaar hij teken- en schilderkunst doceerde.

Zijn vrije werk, met name landschapsgouaches, kwam een beetje tot stilstand onder de grote werkdruk die het onderwijs met zich meebracht. Na een inzinking in het begin jaren vertrekt Haanstra uit het onderwijs en vestigt zich in 1976 in Friesland (Warns).
In Warns gaat Haanstra weer schilderen. De schilderijen die hij maakt getuigen van een nieuw élan. Haanstra geeft ze titels die ontleend zijn aan de topografie van Friesland, maar van traditionele landschapsschilderijen is geen sprake. Het zijn non-figuratieve schilderijen in heldere kleuren.